diya-log.

-hiçbir zaman başaramamış olman hiçbir zaman başaramayacak olduğun anlamına gelmez. ... çay bitti mi?

-bitmedi. yalnızca bir ay. bir ay sıkamaz mıyım dişimi? başarabilir miyim gerçekten. başarmak istiyorum. gerçekten. bunu kendime göstermek istiyorum.

-neydi o kitap?

-rüya günlüğü.

-sana her baktığımda eksik parçalarını görebiliyorum. bunu bakışlarından da anlayabiliyorum. karar vermek konusunda bir sıkıntı yaşamıyorsun da uygulamak konusunda neden bu kadar kısırsın onu anlayamıyorum.

-insanlar ölüyor.

-ölmeyenler de ölüyor, her gün, defalarca. bir çığlık dışarı çıkamadığından boğazına sarılıyor. sarmalıyor. nefes alamana engel oluyor. dışarıya çıkmasına izin vermiyorsun. neden? bırak gitsin.

-bir çığlığın dışarı çıkmasında hiçbir sakınca görmüyor musun?

-hayır?

-yani sence öylece çıkar ve gider mi?

-elbette!

-yani o boğazı yırtmaz, o gözleri karartmaz, öyle mi?

-pek tabii.

bardakları alıp mutfağa götürmek yerine mutfaktan çaydanlığı getirip bardakları doldurdum. çaydanlığı tekrar ocağa koyup altını yaktım.

-insanların aynı havadan nefes alıp vermesine karşın bunca farklı şeyler hissetmesi içeride.. ne bileyim.

-insanlarla neden bu kadar uğraştığını kavrayamıyorum. onları, bizi, sevmediğini söyleyip duruyorsun. ama onların sevgisini de istiyorsun, ilgisini de. yine de aşağılamaktan geri duramıyorsun. bunu neden yapıyorsun? insanlarla neden barışmıyorsun?

-bunu bilmiyorum. kendime bunları defalarca söyledim. bu içimdeki kızgınlık belki de gerçekten sevilmediğimdendir. neden sevilmiyorum ki...

-sevilmeyeceğine kendini inandırdığın gibi "insanlar"ı da inandırıyorsun çünkü. sana yaklaşmanın ne kadar zor olduğunun farkında değil misin? insanları korkutuyorsun!

-sigara ver.

-bitti.