15 Temmuz 2015 Çarşamba

süheyla bu evin en güzel çiçeği. onsuz geçen bir kaç saat bile saçmalıktan ibaret.

uyumak istiyorum. olmuyor.

geceleri başımda dönen sivrisinekleri, ısırıklarını, lebowskileri, hayalleri, rahatsızlıkları, abuk sabuk rüyaları, belki ucundan kabusları, sokak lambalarını yok etmek için ne yapmalı?

özne değil nesnesi olmak bazı cümlelerin, bırakalım bu beylik bencillikleri.

haydi bu bir son olsun. süheylasız evler yok olsun.


çünkü onun bir sanat eseri olduğunu herkes bilir. 

2 yorum:

  1. Yine empati ve anlayış buldum burada. Bir çift de en güzelinden yeşil göz. Kediler o kadar kolay ve kendiliğinden varlığımızın bir parçası haline geliyorlar ki, geride bırakması çok başka yaralıyor. Bir tuhafım birkaç gündür güzel dostum, en çok kedim biliyor, en az o şaşırıyor. Süheyla'n çok muhteşem.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ellerimin yumuşaklığına bu kadar bağlanacağını da, bıkkınlık dolu bakışlarında bilinen tüm sevimlilikleri bulacağımı da tahmin etmezdim, bir kedinin insanı olmadan önce. kedini patilerinden, seni duygularından öpüyorum.

      Sil