23 Temmuz 2016 Cumartesi

kişiler

"beyfendi 

kocaman parmakları, yüzünden sarkan bir iki uzun sakalla oynayıp duran, suratsız fakat anlaşılmayan bir şekilde neşeli, sürekli birşeylere odaklanmış -ya bir kitaba, ya bir olaya, ya zihnindeki bir anıya, ya bir hayale- sürekli dikkatli bakan bu adam ömrünün yarısını bir masanın arkasında kendisine uzatılan evrakları imzalayarak geçirdi.

yardımcı kadın

evin hanımefendisi henüz çok gençken, belki evleneli bir kaç sene olmuşken eve gelen aydınlık yüzlü bu kadın kendini evde yabancı hissetmezdi. oranın bir parçası hatta önemli bir parçasıydı. beyfendiye olan düşkünlüğünü hiç gizlemezdi. hanımefendinin buna neden göz yumduğu masaya yatırılacaktır fakat yardımcı kadının asla haddini aşmadığını söylemeliyim. gençliğinde neredeyse beyaz olan sarı saçları artık bembeyazdı. başına ensesinden bağladığı örtüden kaçmak için çok çabalamış gibi yorgun dökülürdü bir iki tel, alnına.

küçük bey

yapayalnız ve şımarık bir çocuk olmaktan son anda, evin getir götür işlerini yapması için evlat edinilen yaşıtı sayesinde kurtulmuştu. kocaman bir adam olduğunda bile bu şekilde çağrıldı. ve belki de sırf bu yüzden, dikkatli bakıldığında görülen bir çocuk taşıdı yüzünde hep.

evlatlık

kimine göre iyi niyetli, kime göre kolaya kaçan ailesinin, kimine göre hayatı kurtulsun diye, kimine göre üzerlerinden yük kalksın diye beyfendiye verilen çocuk, geldiği ilk günden beri sanki 30'lu yaşlarında bir adamdı. küçük göz yuvalarından etrafa kocaman bakışlar fırlatırdı. kimseyle hiçbir zaman kavga etmedi. kendisinden bir şey istendi mi ikiletmeden yapardı. hanımefendiyle arasında sanki bir çeşit aşk vardı. ona bakarken ister istemez gülümser, bu gülümsemeye anında karşılık alırdı."

işte bir hikaye için gerekli olan tüm kişiler burada. ama hanımefendi yok. hanımefendi bu insanları hikaye yapacak cevher. o hep burada fakat kayıp. herkesin üzerinde gölgesini salıp saklanmış. burada kişiler var, hanımefendiyi bulunca burada bir hikaye olacak.

sayfa bilmemkaç. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder