Yollar

İkinci kahvemi istiyorum sarışın bir garsondan. Çevreye pek ilgi duymadığım bir gerçek. Garson birşeyler söylüyor. Son anda farkediyorum "efendim?"

Yola çıktığımda şehir pazartesiyi değil de pazarı yaşıyordu sanki, o kadar ıssız o kadar sakin.

Cebimde pek param yok, yine de kahve içmek istiyorum deli gibi. Arkadan o kadar kötü şarkılar çalıyor ki tahammül etmek için kendimi zorluyorum. Gazetedeki kare bulmacanın ilk sorusu şöyle:

Kanadalı müzisyen-yazar Leonard Cohen'in Yirminci yüzyılda verdiği en önemli eserlerden biri kabul edilen romanı.

"Görkemli Kaybedenler" yazıyorum, sığmıyor. Moralim bozuluyor, kapatıyorum. Evde kimsenin olmamasını diliyorum. Birinin olması ihtimali moralimi daha da çok bozuyor.

"Ben bi' kahve daha alabilir miyim? Efendim? Evet yine sütsüz."

Camekandan deniz görünüyor. Karadeniz. Odukça sakin. Gökyüzünde öbek öbek bulutlar. Daha iki saati geçirmem gerekiyor bu hiç bilmediğim şehirde.

Bazen sadece İstanbul olsun istiyorum.
Sadece.