korkma asker

Gökyüzünde uzunca kara bir bulut vardı sabah. Ağbime gösterdim, kendini yağmur bulutu sanıyor, diye güldüm. Gökyüzü açıktı ve ben onun beyazlığı değil de kara olmayı tercih etmiş bir bulut olduğunu düşünmeyi sevmiştim. Zeytinburnu'nda yangın çıkmış meğer, herhalde o dumanın gökyüzüne yerleşmiş haliydi bizim bulut, üzüldüm.

Sonra bugün 23 Nisan, artık çocuk değil miyim? Hayır ben çocuğum, yalnızca artık bayramlar kandıramıyor beni.  Biraz kafası bozuk bir çocuğum.

Gülten Akın sever misiniz? Ben sevmiştim Çocuğun Ölümü'nün son mısrasını bir mektup sayfasında okuduğumda, küçük, gerçek bir çocukken. Sonra... biliyorsunuz, kirlendi dünya.

alev sarısı rüyalar içindeyim

koymayan ellerimi gecelerden yana

pul pul dönüyor şekiller pul pul

şekiller... uçan uçana 

alışmak ister toprağa sükana

sallama beni sallama beşik

yavru kuşlar tomurcuklar için

buncağız mı sürer misafirlik 

esmer aydınlığında ağır

bir akşamüstünün gözlerim

meyveler almış rengini dudağımın

söyleyin söyleyin gülebilir miyim 

uyutmaz beni ninniler şimdi

ve gürültüler uyandırmaz

her şey sessiz

her şey dümdüz olsa ne gezer

saçlarım hala asi, hala yaramaz 

giderim gitmesine lakin

oyuncaklarım kimin olacak

beş vakit tuttuğu anneciğimin

kollarım kimin, parmaklarım kimin olacak

(Gülten Akın- Çocuğun Ölümü-1952)

Sonra güneş var gökyüzünde, odamı perdeler kapalıyken sarıya boyayan bir güneş. Öldürseler çıkmazdım yataktan ama ağbim geldi. Sevgiyle sarılan biri varsa evde, yatak batıyormuş insana. Sarılsın hep bana.

Kimin olduğunu bilmiyorum. Dumanlara saldı ruhumu. Aldı aldı, geri vermedi. Öldüm de nefeslere boğuldum. Yaktı. Güldüm. Hiç güzel bakan gözlerim de yoktu ki benim. Hep kapanayazan. Neyse ki bahçede yeşeren ağaca kuşlar konuyormuş. Martılar, kargalar, sonra kumrular, bir tane daha var, kocaman gagalı küçük bedenli, adını bilemedim. Ben kuşları tanımam. Kanatları yalnızca.

“Korkma asker

O bomba değil

Sadece kopmuş bir

Çocuğun kafatası.”

Dedi komutanı

Kahkahalarla güldüler

Cehennemin kapıları ardına kadar açıldı

Ve içeri buyur edildiler.

Burada ne gülünecek, ne de yaşanacak birşey var. Bana Yaradan'ı verin.