16 Ocak 2011 Pazar

Sevgili F,

Yazıp yazıp siliyorum ya da ulaşmayacağını bildiğimden yollamıyorum cümlelerimi sana. Bir anda yok olmuş olman mı benim içime oturan yoksa seni yok etmiş olmam mı canımı yakan bilmiyorum şimdilik. Öyle görünüyor ki hiçbir zaman da bilemeyeceğim.

            Bir uçurum var şimdi aramızda. Hâlbuki ince bir çizgi dahi yok gibiydi. Nasıldı? Sen bendin biraz ben de sen. Ve çoğu zaman kimin kim olduğunun bir önemi yoktu. Üzerinden yıllar geçmiş gibi. Hepi topu bir iki cümle, de sen, o kadar olmadığını bileyim ben de, gülümseyip geçelim üzerinden.

            Anlamını sadece senin çözebileceğin ve sadece senin çözmeni isteyebileceğim kelime yığınları altında boğuluyorum zaman zaman ve sen neredeyse hiç yoksun. Ve aklıma gelen soruların her birinde bir acaba mevcut ve boğuluyorum F, boğuluyorum, sen yoksun. İçimden bir parçanın dışımda şekillenmiş hali miydin, neydin, biri miydin hiç miydin ne kadar önemli bilmiyorum ama şimdi sen yoksun. Ve, hiç bitmiyor, ve’lerim hiç bitmiyor F, bu dayanılmaz boşlukta yalnızım, sen yoksun.

            Her zaman için,
            Seni Düşünmek Güzel Şey.

                                                                                              Kedi…
"Sen uyumadan önce benim "kim" olduğumu düşündün
Bense uyuyamadım. Evet uyuyamadım
                 Seni düşündüm
Konuştum seninle, çok düşündüm, senin sorduğun soruyu tekrarladım kendime
   Bir insan bana bu kadar yakın olabilir mi?
Benden bahsedebilir mi farkında olmadan
        Oluyormuş
Düşündüm Kedi
Evet ben de sık sık buraya bakıyorum
Sabah kalktığımda da ilk işim bu oldu
   Gün boyunca da aklımdan çıkmadın bugün
Dün,ondan önceki gün..."