21 Kasım 2015 Cumartesi

müdahale etmesem bir saat yalanabilirdi. yaralarının üzerlerindeki kabukları koparmaya çalışmasına dayanamayıp rahatsız ettim.

süheylanın hastaneye gitmesi, vücudundaki enfeksiyonun geçmesinin beklenmesi, ameliyata alındığında nöbet geçirmesi, sonra yeniden ameliyata alındığında beklenmedik sonuçların ortaya çıkması, bir süre haber beklenmem, haber gelmeyince sevinmem ve sonunda muazzam gücüyle galip gelmesi, eve geri dönmesi, tüm yalanması boyunca düşündüğüm şeyler değil.

onun tüm bu eyledikleri benim eylemediklerimin hatırlatıcısı. bense tekrarlardan ibaretim, tüm kolaycılığımla herşeyimi tekrar ediyorum. güvenli çürüyenlerden ol, diyen adamın sesi kulağımda çınlıyor ve ben tüm tekrarları güvenlik bariyeri olarak koyuyorum.

"yineleme ve çelişme gerçekliğin tasarımları değillerdir. ortaya hiçbir olanaklı olgu durumu koymazlar. çünkü biri her bir olanaklı olgu durumuna izin verir, diğeri hiç birine.
yinelemede, dünya ile uyuşmanın koşulları -ortaya koyuş ilişkileri- birbirlerini ortadan kaldırır, öyle ki yineleme, gerçeklikle hiçbir ortaya koyucu ilişki içinde değildir." -wittgenstein

anlatmak istediğim, paylaşmak istediğim, gülmek ve ağlamak istediğim çok şey var, bunları birlikte yapmak istediğim kimse yok. hayatımda, yanında maske takmadan, tamamen kendim olduğum, kendimi güvende hissettiğim, sevgisinden güç bulduğum, şımardığım, bariyerleri indirdiğim tek bir kadın olması gülünç, yine de şükürlük. neyse ki süheyla evde ve yalanmaya devam ediyor.