çok eski bir alışkanlıkla paniğimi buralara dökebileceğimi düşündüm. gün o kadar sıradandı ki aslında. sabah gördüğüm bir cümle içimi allak bullak etti önce. sonra bunun sebebinin bir inanç olduğunu fark ettim. tüm kızgınlığın üzerine yığıldığı bir inanç. ve üzerine gittim.
gitmemeliydim.
elimde bir sürü cümle var. ben sadece bakıyorum. hiçbir anlam ifade etmiyor. okuyorum. düşünüyorum. anılar gelip gidiyor ve sadece ama sadece "neden" diye sorabiliyorum. gözlerim doluyor, neden, diyorum, çaresiz kapana kısılmış gibi hissediyorum. neden bugün, onu da bilmiyorum.
sallanıyor. tüm gerçeklik ve geçmiş.
bir karga olsam uçar giderdim uzaklara biraz.
daha uzun yazacağım. toparlandığımda daha uzun olacak. tüm bu olanları toparladığımda daha uzun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder