Yolluk - 11 Şubat

Ödev için yeniden içine gömüldüğüm Tutunamayanlar’da, kim bilir kaç yıl önce şöyle bir yerin altını çizmişim:

“Yalnız hayallerle beslenen bir arkadaşlık ne kadar kısa sürüyordu. Günlük meselelerin çözülmesinde bir hayalin ne faydası olabilirdi? Zavallı bir ruh, insanı nereye götürebilirdi? İnsanın ihtiyaçlarını nasıl karşılayabilirdi? Her gün karşınıza çıkan canlı, elle tutulur varlıklarla bir ruh nasıl başa çıkabilirdi? Bir ruhla yaşamak, tek başına yaşamak gibi, hayal gücü isteyen davranıştı. Uykusu gelen bir insanın, uyanık kalmak için boşuna harcadığı bir çabaydı. Sonunda beden, arzulara boyun eğiyordu. Karısını, arkadaşlarını, işini yok sayarak soyut bir yaşantıyı sürdürmesi ne kadar zordu. Bütün olaylar, kendi kanunlarına uygun bir düzenle onu alıp götürüyordu.”

Esasında altını çizmemişim, çünkü ben kitapları karalamayı hoş bulmam. Yanına işaret koymuşum. Ne düşünmüş olabileceğimi düşünüyorum. Bunu okuduğumda kaç yaşındaydım ve ne düşünüyordum. Arkadaşlık benim için ne ifade ediyordu. Turgut’un Selim’i vardı da (ya da yoktu da) benim kimim vardı (ya da yoktu). Tüm bu soru cümlelerinin sonunda soru işareti yok çünkü cevap aramıyorum.

Bir süredir arkadaş edinmiyorum. Bu iş bana çok yorucu ve gereksiz geliyor. Edindiklerimin, yıllarca emek verdiklerimin, o kadar şey paylaştıklarımın, “ne arkadaşlığı bu artık dostluk!” diye ünlediklerimin üzerine o kadar çok toprak attım ki artık ne diye kendimi yorayım diye düşünüyorum. Daha çok belli konulardaki ortaklıklara dayalı ilişkiler çekiyor ilgimi.

Bu konu bu kadardı.

Son bir haftadır doğru düzgün okumuyorum, kitap da bitirmedim haliyle. Uyumadan önce birkaç sayfasını ancak okuyabildiğim Dune hariç hiçbir şey yok elimde. Düzenin yeniden şekillenmesinin bazı sonuçları olmasını bekliyordum ama bir yandan yazılması gereken onlarca sayfa, okunması gereken yüzlerce sayfa varken hiçbir şey yapamayıp birkaç sayfa roman okumakla yetinmek biraz fazla gibi geliyor bana.

Son bir haftanın en güzel şeyi Star Trek: Discovery. S. çok güzel dediği ve günlerdir sayıkladığı için izlemeye başladım, ilk sezonu da bir akışta bitti. Mükemmel mi, değil, fakat bir şekilde tutuyor hikayede. Canlı, keyifli. Şimdilik yeterli.

Hiç yeni şarkım da yok, hep şu köşede bu kıyıda olan bir şarkıyla veda…