EylülSonu EkimBaşı

Hiçbir uykunun dinlendirmediği bir zihinle başa çıkmak mümkün mü?

Uyu, diyorum. Erken kalkacağı geliyor aklıma. İyisin değil mi, diye soruyor ısrarla. Evet, diyorum. İçime kaçan sesimi toparlamak için boğazımı temizliyorum. Uyuyor.

 

Çok kötü durumdayken bile ötekinin iyiliğini düşünmek kaçıncı yüzyıl kerizliği?

 

Sonra kalkıp iletişim talep ediyorum. Birileri yazıyor. Tanımadığım birileri. İnsan bencil bir yaratık. Bu saatte bu talebe karşılık veriyorsan bunu sadece kendini iyi hissetmek, iyi bir şey yaptığını düşünmek için yapıyorsun diyorum. Demekten fazlası buna inanıyorum.

 

Sonra çok sevdiğim o kadına dönüp, annesinin sevmediğini kimse sevmez, deyiveriyorum. İnanarak mı? Onlardan biri olduğuma inanarak mı?

 

Yüzyıllardır aynı şeyleri yaşıyor gibiyim.

Fakat bir ara Criminal Minds ve Türkiye’nin son 30 yıllık siyasi tarihine dair bazı küfürler yazmak isterim. Okumak inceliğini gösterirseniz…