Tezer Özlü okuduğum zamanlar bu kadar rahat değildim. Kafamda oturmaya başlayan değişikliklerimle okudum kitabı. O kadında eksik birşeylar var. Bende olduğu gibi. Onu kıskandım şimdiye kadar, bu sefer ona üzüldüm, kendime üzüldüğüm gibi. Ve o kadar güzel yazıyor ki... "O cümle," diyorsunuz, "daha güzel kurulamazdı".
"Kimin kimi öldürdüğünü bilemiyorum. Ortada bir ölü var. Ya o. Ya ben." (s.14)Öğle saatlerinde yatağımda öylece yatarken rahatsızlığımdan tüm bedenim felç oluyor. Başka bir şey dönüyor kafamda. Burda değil. Başka bir yerde. Orası başka bir yer. Tek bildiğim bu. Ölü gibiyim.
"Bütün olaylar benim dışımda olup bitti, ben yalnız günleri ve saatleri bildim."(s.25)Nefes alıyorum. Nefes veriyorum. Nefes alıyorum ve nefes veriyorum. Dışardan temiz bir nefes alıyorum, sonra onu kirletiyorum. Dışarı veriyorum.
"uyuyamıyordumDeğişiyorum. Dur durak bilmeden, yıkıyorum içimdekileri, yıkıyorum içimi. Tertemizim. Tertemiz.
banyodan fırladım
başkentte çalıştığım yere geldim
dünya ayaklanmıyordu
evren bomboştu
ben ayaklanıyordum
uzaya fırlatılmış gibiydim
karlı bir gündü
kitaplığın karşısındaki çiçekçi vitrinini kıracaktım
bana bakıyorlardı
öldürün beni diye bağırıyordum
artık olan oldu
olmadı işte
olmayacak da
eve getirdiler beni
bir doktor uyku ilacı verdi
tanımıyordum onu
uyumalıydım
uyandığımda ihtilal bitmedi
evden dünyayı yönettim
insanlar mutlu günlerin önüne geçiyorlar
kimse
bana ihtilal yapmadın diyemedi
unutmam gerekiyordu" (s.32-33)
"İnsan ölülerin arasında ölünce yaşamamalı" (s.33)Ben ölüyüm. Tam olarak ölü.
"Dayanılmaz başağrıları çekiyordum. Omurgamdan üç fıkra kaymış, bütün sinirlerimi sıkıştırıyordu. Başımın altında büyük bir yastıkla biraz dolaşıyor, boynumu hiçbir yöne çeviremiyordum. Çoğunlukla koltukta oturup, deniz üzerindeki beyaz dalgalara bakıyordum. Ağrılar beynimi uzun süre su altında kalmış gibi sıkıştırıyordu. Bu güzel sonbaharda böylesi başağrısı ne büyük şanssızlıktı. Kitap bile okuyamıyordum." (s.52)Ağrı kesici içiyorum bir bardak ılık suyla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder