Noviembre

Oturduğum yerden ahkam kesiyorum. Çoğumuz öyle. Bazısı daha cesur. Bilmiyorum.

Tam da umut dolmuşken, bu kadarı çok fazla.

Bir adamın kuralları yıkarak yapmaktan zevk aldığı işi başka türlü yapmaya çalışması. Başka türlü, iyi bir tanımlama mı, emin değilim, belki de özünü demem gerekirdi. Adam, Alfredo, tiyatro sanatçısı, bu işi put gibi oturmuş onu seyredip parasını ödeyen seyircilerin karşısında yapmayı reddedip, sokaklara çıkıyor arkadaşlarıyla. Seyirciyi, seyirci olduğunu bilmeyen seyirciyi, oyunun bir parçası haline getiriyor. 

Son sahne. Olan biten herşeyin aslında belki de hiç olmadığı. Dünyayı değiştirmek isterken kendini değişmemek için zorlarken bulmak.

Hayat.