Elisabeth Vogler'in Sönmek Üzere Olan Sigarası ve Küllük

Ziyanlık.
Hep bir karanlıkmışım. Öyle söylediler de, ışıl ışıl parlamalarımı hiç kimse bilmez.
Sonra hep özlemler. Telefona giden eller. Her halini özledim.
Umay Umay. Birsen Tezer. Sonra yine Fikret Kızılok. Nedense bir süre sonra Nazan Öncel. Hep Nazan.
Hayat güzelmiş. Miş.
Içimde büyüyen bir çığlık var. Dağlar tepeler yetmiyor. Insanlar da yetmiyor insansızlık da. Yetmiyor, yetiremiyorum.
Yağmur yağarmış. Utanmadan.