Lüzumsuz Meseleler III

Gözümü kapatıp hafızamı kaybettiğimi hayal ediyorum. Yüzüme bir gülümseme, zihnime bir öykü yayılıyor. İçimden "Lütfen, lütfen, lütfen..." derken bile kendime gülüyorum. İnsan kendine unutmak isteyeceği bir hayat yaşatmamalı. Silinip gitmesini isteyeceği, izinin bile kalmamasını düşlediği anılara dahil etmemeli kendini...

Ne zavallılık...