16 Temmuz 2019 Salı

balkondayım ve

dışarıdan harç karma sesleri geliyor. bir an durup belki de zihnimin içindeki düşüncelerin özgürce uçuşacağı, bedenimin harala gürele çalışacağı bir iş seçmeliydim, diye düşünecek oluyorum. kendi çalışmamın başına oturup benden istenenleri gözden geçirmeye başladığım an bulanan midem, bastıran uyku, benliğimin isteksizliğinin, kaçmaya çalışmasının açık göstergesi değil mi?

o gün söylenenlerin ses kayıtlarını açtığımda ve üzerime savaş baltalarıyla gelen adamın karşısında titreyen tedirgin sesimi duyduğumda tüm duygularım hareketleniyor ve gitmek istiyor. her şeyi bırakıp gitmek. ve devam etmek için kendime tanıdığım süre anlamlanıyor. hazır değilim, hiç hazır değilim!

ben içimde yankılanan bu sesleri duymaya başladığımda dışarıdan artık karga sesleri gelmeye başlıyor. serin bir esinti, o çok özlediğim ürpermeyi yaratıyor vücudumda. çabamı, kendim olma çabamı, varolma çabamı görse nietzsche alnımdan öperdi. belki sorrento'da biraz da benimle yürürdü.

kıyım kıyım kıyılan aklıma artık telkinde bulunamıyorum, söz geçiremiyorum. kaldı ki bence artık pamuk ipliğine bağlı olduğundan zorlayamıyorum. hem ne kadar gerekli? hem gereklilik nedir?

küçük adımlarla çok büyük farklılıklar yaratabilirdim hayatımda. belli saatlerimi çalan bir işe girer zihnimi çürütürdüm. belki çok para kazanır o ay neler satın aldığımla başlardım sözlerime. belki evlenir, çocuğumun hiç de şaşırtıcı olmayan değişim evrelerini gözlerimi hayretten kocaman açarak paylaşırdım.

hiçbiri olmadı. hiçbirinin olmasına gerek yoktu. çünkü hiçbiri ben değilim. içinde boğulduğum kendi cümlelerim, maaşımı yatıran kurumun dertleri değil beni yoran. kendim seçtim bu problematiği, boğulurken bile haz aldığım, kendimi hissettiğim bu bataklığı kendim yarattım. gördüğüme, duyduğuma anlam katsın diye zihnim, hırpaladım kendimi. bazen çok da acımasızca.

ancak bunu bilmenin rahatlığıyla savaş baltalı adamın üstesinden gelebilirim. onun yersiz kibrini alt edebilir, üzerine benim muhteşem kibrimi boca edebilirim. gücümün son çırpınışlarını buraya bırakıp, yeniden güçlenmeye çekilebilirim. kimse gördüğümü göremez, duyduğumu duyamaz.

kaldığım yerden devam edebilirim.

kaldığım yer:

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder