Ardı Arkası.

Öyle çok uykum var ki. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bazı şeyleri bitirmeyi çok iyi beceriyorum. Bazı şeylerse pis bir yapışkanlıkla üzerimde. (... ile başlıyor sonsuza kadar sürüyor.)

Gözleri çok güzel bir adam, diyelim ki, çok güzel olsun gözleri, bakıp da görebildiği şeyler öyle sınırlı ki. Diyelim yeşil olsun, normalde, kapalı alanda da ela gibi olsun mesela, ya da kahverengi olsun, kopkoyu. Bana baksın, söyleyemediklerimi yüzümde görsün, ama göremiyor.

Çok uykum var. Elimde daha önce hiç okumadığım bir yazarın kitabı. Böyle zamanlarda hep "D. olsa arar sorardım" derim. Sahaftan beş liraya aldığım kitaplarıma bakıyorum şimdi. D. yok, ben soramıyorum.

Sonra elimden bir türlü bırakamadığım -.....min- Ekmek Arası uykumu bölüyor. Ben o kitabı bitireli seneler oldu -oldu mu?- niye başkaldırışını şimdi yapıyor? Hem sonra Putin'i sevdiğimi inkar etmiyorum.

İnanın çok uykum var. Komşunun kızı okumalarını sesli yapıyor. Ben kitap okumaya çalışıyorum. Onun sesi geliyor. Benim başım ağrımıyor. Ama çok uykum var. Elimdeki kitabın okunmaya değer olup olmadığını bilmiyorum. Bu yüzden canım sıkılıyor. Soracak birini düşünüyorum. Bulamıyorum.

ol ma yan ke li me ler ajandamın sayfaları dolu dolu. Bazı günlere "Ölü Günler" yazılı. Olsun, dolu ya. Hem hava çok soğuk, ben yorganımın altında kalayım.

Ama biri bana bu kitabı oku desin, ya da okuma!
Ama komşu kızı sussun, ben hiç sesli okumuyorum.
Ama ben uyuyakaldıktan sonra biri ışığı kapatsın.
Ama gözleri çok  ..